Decreet op de georganiseerde sportsector :
"Eén sport, één sportbond"
De Vlaamse Regering keurde op 18.12.2015 het nieuwe "federatiedecreet" een tweede maal principieel goed. Dit decreet regelt de erkenning en de subsidiëring van de Vlaamse sportfederaties. Focus komt op een kwalitatief aanbod van A tot Z, meer autonomie en verantwoordelijkheid en minder administratieve lasten. Bovendien verandert de subsidiëring fundamenteel: naast subsidiëring op basis van het ledenaantal (kwantiteit), wordt er ook gekeken naar de kwaliteit. Vandaag zijn er in Vlaanderen 65 gesubsidieerde federaties voor 38 gesubsidieerde sporttakken : een lappendeken dat gedeeltelijk verzuild en hopeloos slecht gestructureerd is.. Voor sommige sporten kon je op een gegeven moment maar liefst bij 15 federaties terecht. (Red de Rust : en de motorcross sector is hiervan een passend voorbeeld).
Bovendien merkte Bloso, vanaf 1 januari Sport Vlaanderen, aan de onderkant van die recreatieve sector geregeld misbruik zoals dubbeltellingen, niet-transparante rekeningen, oppotten van geld bij vzw's en verspilling.
Vlaams minister van Sport Philippe Muyters wil daar nu paal en perk aan stellen.
De samenwerking met de Vlaamse overheid gebeurt op basis van 4-jaarlijkse samenwerkingsovereenkomsten. Hierin worden concrete afspraken en doelstellingen vastgelegd. Naast de basisopdrachten kunnen uni- en multi-sportfederaties intekenen op een aantal beleidsfocussen, zoals jeugdsport, innovatie of een laagdrempelig sportaanbod voor kansengroepen. Het komt erop neer om de juiste randvoorwaarden te creëren : kwaliteitsvolle infrastructuur, professionele trainers en omkadering, wetenschappelijke begeleiding en innovatie… De taak van clubs en federaties kan daarbij niet onderschat worden. De rationalisatie van het federatielandschap is daarbij een belangrijk middel, geen doel op zich.
Reactie Red de Rust : We hopen dan ook dat dit in de motorcross zal leiden tot een evolutie welke in Nederland reeds tot een professionalisering van de motorsport geleid heeft : KNMV (voor professionals) en MON (voor amateurs). Als omwonenden-vereniging botsen we in Vlaanderen immers nog steeds op een kluwen van verschillende geluidsnormen, regelgeving en beperkte kennis van geluidsbeheersing. Een hertekenen van het federatielandschap is voor ons dan ook één van de randcondities om de overlevingskansen voor deze sport in Vlaanderen veilig te stellen en de leefbaarheid rondom de circuits te verbeteren.